Kubik Lukasz

Ewelina, postać o oczach zawsze pełnych cienia niepokoju, często spoglądała przez zaparowane okno, jej dłonie nerwowo gładziły wytarty sweter, czuła, jak każda myśl Kubika Łukasza, jej dawnego przyjaciela, odbija się echem w jej własnym umyśle, zastanawiała się, czy jego milczenie oznaczało kłopoty, czy może tylko zajęcie, jej serce biło szybciej na samą myśl o niewiadomej, a każdy szmer z zewnątrz zdawał się potwierdzać jej najgorsze obawy, czekała na znak, na słowo, na cokolwiek, co mogłoby rozproszyć gęstą mgłę lęku, która otaczała ją od wielu dni.