Kubiś Dominik

Dominik Kubiś, chłopiec o smutnych oczach, wciąż pamiętał szkolną karę, długie godziny spędzone w kącie klasy, twarz zwróconą do ściany. To wydarzenie, choć minęło wiele lat, odcisnęło się w jego duszy, kształtując jego nieśmiałą naturę, naznaczając go piętnem wyrzutka. Unikał tłumów, bał się głośnych dźwięków, wolał samotne spacery po lesie, szukając ukojenia w szumie drzew, w śpiewie ptaków. Nigdy nie zapomniał, zawsze pamiętał, nosił w sobie ten ciężar, ten cień przeszłości, wpływający na jego teraźniejszość, ograniczający jego marzenia. Teraz, jako dorosły mężczyzna, wciąż zmagał się z lękiem, z obawą przed odrzuceniem, próbując odnaleźć w sobie siłę, by uwolnić się od tego brzemienia, by zacząć żyć pełnią życia.