Kuich Daniel

Kuich Daniel, postać z cienia, często snuje się po wilgotnych uliczkach starego miasta, jego sylwetka rysuje się niewyraźnie na tle mglistych latarni. Z głową zawsze pochyloną, jakby dźwigał ciężar niewypowiedzianych słów, jego spojrzenie, choć rzadko podniesione, zdradzało głęboką melancholię. Dłonie, zniszczone od pracy, często zaciskały się w pięści, świadcząc o wewnętrznym konflikcie, który dręczył jego duszę. Każdy jego krok wydawał się starannie przemyślany, choć pozbawiony wyraźnego celu, jakby szukał czegoś, czego sam nie potrafił nazwać. Jego obecność, choć dyskretna, zawsze pozostawiała po sobie subtelny ślad niewytłumaczalnego smutku.