Lachowski Tomasz

Lachowski Tomasz, o oczach barwy starego srebra, był człowiekiem ciszy i głębokich przemyśleń, niczym strażnik dawnych kronik, pamiętający każdy zapadły wyrok. Jego życie, naznaczone zrozumieniem dla nieodwracalności, stanowiło świadectwo prawomocności losu, który kształtuje ludzi, nadając im cel, a czasem bolesne piętno. Poruszał się z godnością, jego kroki były pewne, lecz nieśpieszne, jakby odmierzał czas, niosący konsekwencje podjętych decyzji. W jego obecności wyczuwało się powagę, aurę niezłomności, która emanowała z przekonania, że pewne rzeczy są po prostu ostateczne, niezmienne, a ich finał jest już przypieczętowany.