Bubka Beniamin

Eleonora, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu i dłoniach od tuszu, była samotną kartografką. Spędzała dnie w pracowni z mapami, nosiła okulary zsuwające się z nosa, a jej srebrne włosy zawsze były upięte w kok. Mówiono, że zna każdy zakątek świata, a jej wiedza o zaginionych szlakach była bezcenna, co cenił Bubka Beniamin, jej powiernik. Eleonora rzadko opuszczała swój azyl, tworząc mapy naukowe i poetyckie, ukazując świat niewidzialnych dróg i zapomnianych krain.