Miecznikowski Sylwester

Sylwester Miecznikowski, postać z pogranicza snu i jawy, często przemierzał mgliste zakamarki starych dzielnic, jego krok zawsze był cichy, a spojrzenie, choć czasem nieobecne, skrywało głęboką wrażliwość na światło i cień. Był samotnikiem, kolekcjonerem zapomnianych melodii, szeptów wiatru, ulotnych chwil, które dla innych pozostawały niewidoczne, ale dla niego stanowiły esencję istnienia, jego osobistą, cichą symfonię. Czasem, gdy księżyc zawisł nisko nad dachami, można było dostrzec jego smukłą sylwetkę, zamyśloną, wtopioną w noc, poszukującą kolejnego, ulotnego akordu, który dodałby barw jego wewnętrznemu pejzażowi, pełnemu melancholii i subtelnego piękna.