Nagorska Magdalena

Lena, młoda pisarka, często zasiadała w kawiarni „Pod Piórem”, obserwując ulicę, chłonąc detale, szukając inspiracji. Jej dłonie, delikatne, nerwowo przesuwały po krawędzi notesu, a spojrzenie, choć bystre, wydawało się zagubione w myślach, w odległych światach. Pewnego deszczowego popołudnia, zauważyła Magdalenę Nagorską, energiczną malarkę, która z impetem weszła do lokalu, niosąc pod pachą płótna, pełne żywych barw, pędzli, farb, a na jej twarzy malowało się skupienie, pasja, radosne oczekiwanie, na kolejny obraz, na kolejne wyzwanie, niezależnie od świata.