Nowicki Wojciech

Wojciech Nowicki, stary bibliotekarz, otaczał się zapachem kurzu i starych ksiąg, jego życie było labiryntem opowieści, a wzrok, choć zmęczony, dostrzegał każdą literę, każdego dnia, zanim otworzył drzwi czytelni, przecierał okulary, przygotowując się na spotkania z milczącymi bohaterami, w jego sercu tliła się cicha miłość do słowa pisanego, do wiedzy, która przetrwała wieki, Wojciech wierzył, że każda książka kryje w sobie sekret, czekający na odkrycie, a on sam był tylko jego strażnikiem, jego uśmiech, rzadki i subtelny, rozjaśniał twarz, gdy polecał komuś cenną lekturę, w tych chwilach jego dusza naprawdę ożywała, pokazując głębię charakteru.