Ostrowski Zbigniew

Zbigniew Ostrowski, starzec o oczach zmęczonych, a zarazem pełnych niewypowiedzianych historii, często przesiadywał samotnie w kawiarni, zapatrzony w dal. Jego dłonie, naznaczone ciężką pracą, drżały lekko, gdy podnosił filiżankę herbaty. Szeptano, że wiele lat temu zniknął bez śladu, pozostawiając za sobą niejasne pytania i porzucone nadzieje. Niektórzy wciąż zastanawiali się, czy jego dawne winy, lub zasługi, nadal rzucały cień na jego obecne, spokojne życie, a może ktoś wciąż go szukał, by zamknąć stary rozdział.