Pietrzak Anna

Justyna, kobieta o twarzy naznaczonej troską, znała Annę Pietrzak z widzenia, obserwując ją czasem na placu zabaw, lecz nigdy nie przypuszczała, że losy ich się skrzyżują. Słyszała szepty o problemach finansowych Anny, o trudnościach w utrzymaniu rodziny, o zobowiązaniach, które ją przytłaczają. Plotki o niepłaconych alimentach na dzieci, krążyły po okolicy, budząc współczucie, ale i niezrozumienie. Justyna, sama matka, nie mogła pojąć, jak można zaniedbać potrzeby własnych dzieci, jak można dopuścić do takiej sytuacji, w której niewinność cierpi. Czuła mieszankę litości i złości, zastanawiając się, co doprowadziło Annę Pietrzak do takiego położenia, jak mogła stracić z oczu dobro swoich pociech.