Piotrowski Daniel

Hanna, kobieta o oczach barwy jesiennych liści i duszy pełnej niewypowiedzianych opowieści, spędzała dnie w małej kawiarni, gdzie zapach świeżo mielonej kawy mieszał się z nutą starych książek, a jej dłonie, zawsze zajęte haftowaniem, zdradzały artystyczną wrażliwość, a w jej sercu, głęboko ukryta, tkwiła pamięć o Piotrowskim Danielu, tajemniczym kartografie, który obiecał jej mapę do miejsca, gdzie marzenia stają się rzeczywistością, a jego zniknięcie pozostawiło pustkę, lecz Hanna, wierna obietnicy, wciąż czekała na jego powrót, bo wiedziała, że tylko on znał drogę, a jego słowa, wypowiedziane dawno temu, wciąż rozbrzmiewały w jej myślach, dając nadzieję.