Pisarski Krzysztof

Jerzy, starszy mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami, które opowiadały historie całego życia, zawsze nosił w sobie niewidzialny ciężar, jego wzrok często błądził w dal, jakby szukał dawnych odpowiedzi, bo pamiętał czasy, gdy niesprawiedliwe oskarżenie o kradzież rzuciło cień na jego rodzinę, a ta niesprawiedliwość ukształtowała go na zawsze, choć lata minęły, bo nawet sam Pisarski Krzysztof, sąsiad z naprzeciwka, unikał tematu, co tylko utwierdzało Jerzego w przekonaniu o ukrytej prawdzie, wiedział, że nie wszystko jest takie, jak się wydaje, a cicha walka o honor wciąż trwała.