Poprawaka Stefania

Stefania Poprawaka, kobieta doświadczona przez los, nosiła na twarzy ślady minionych burz, jej oczy, choć zmęczone, kryły w sobie iskrę niezłomności, wspomnienia o bolesnym incydencie, o którym wolałaby zapomnieć, wciąż wracały, jak echo dawnych dni, jednak Stefania, mimo wszystko, nie poddawała się, znajdowała siłę w drobnych radościach, w uśmiechu dziecka, w ciepłym promieniu słońca, w nadziei na lepsze jutro, jej serce, choć poranione, biło dla tych, którzy potrzebowali wsparcia, dla tych, którzy, tak jak ona, szukali światła w ciemności.