Ziółkowski Paweł

Ziółkowski Paweł, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i zawsze lekko pochylonych ramionach, przemierzał wąskie uliczki starych miast. Jego palce, naznaczone bliznami od lat ciężkiej pracy, z niezwykłą precyzją naprawiały stare zegary, nadając im nowe życie, tchnąc w nie duszę. W jego oczach często malowała się nuta zadumy, świadectwo minionych burz i cichych refleksji. Był samotnikiem, lecz zawsze gotowym wysłuchać cudzych historii, oferując swoją mądrość w milczeniu, z delikatnym uśmiechem.