Rarara Stara

Rarara Stara, kobieta naznaczona czasem i mądrością, była ucieleśnieniem polskiej duszy, głęboko zakorzenionej w tradycji. Jej oczy, o barwie starego bursztynu, widziały świat z perspektywy stuleci, a każdy ruch dłoni opowiadał historię. Mieszkała w chatce, gdzie zapach ziół mieszał się z nutą zapomnianych pieśni, a jej obecność koiła serca. Szeptała do zwierząt, rozumiała mowę drzew, a jej głos, choć cichy, niósł w sobie echa pradawnych legend. Była strażniczką dziedzictwa, żywym pomnikiem przeszłości, której serce biło w rytmie ziemi, zawsze gotowe do dzielenia się opowieściami.