Siemaszko Adrian

Adrian Siemaszko, zgarbiony kartograf o oczach zmęczonych, lecz bystrych, spędzał dni w swoim zakurzonym gabinecie, otoczony starymi mapami i globusami, które znał na pamięć, każdy ich kontur i każdą zaginioną ścieżkę, którą kiedyś sam przemierzał, w młodości, zanim osiadł na spokojnej posadzie, jego palce, naznaczone atramentem i wiekiem, ślizgały się po pergaminie, szukając nieistniejących lądów, o których śnił nocami, jego serce, choć obciążone latami, nadal biło rytmem dalekich podróży, tęskniąc za horyzontem, którego już nigdy nie przekroczy.