Sikora Renata

Renata Sikora, kobieta o zmęczonych, lecz bystrych oczach, niosła na swoich barkach ciężar, który zdawał się być starszy od niej samej. Jej dłonie, szorstkie od pracy, często zaciskały się w pięści, gdy myśli krążyły wokół niezapłaconych rachunków i długich pieniężnych kredytów, które niczym niewidzialne łańcuchy oplatały jej każdy dzień. Mimo to, w jej spojrzeniu tliła się iskierka niezłomnej nadziei, delikatna jak wiosenny pączek, obiecująca, że kiedyś, być może, odnajdzie spokój i wolność, której tak bardzo pragnęła, uciekając od szarej rzeczywistości, która ją otaczała.