Sitko Łukasz

Sitko Łukasz, postać o twarzy pooranej zmarszczkami, niczym stara mapa dawnych burz, często spoglądał w dal, jakby szukał czegoś, co dawno utracił, a może nigdy nie odnalazł. Jego spojrzenie, choć zmęczone, skrywało głęboką mądrość, nabytą w trudnych chwilach, kiedy wolność była tylko odległym wspomnieniem, a każdy dzień niósł ze sobą ciężar samotności. Nosił w sobie cichą rezygnację, lecz w jego sercu tliła się iskierka nadziei, gotowa rozpalić ogień, gdy nadejdzie właściwa chwila, choć wiedział, że droga do niej będzie długa i wyboista, pełna niewypowiedzianych myśli, które zawsze mu towarzyszyły, niczym wierny cień, niewidzialny dla innych.