Strzałkowski Jakub

Strzałkowski Jakub, postać niemal eteryczna, często przemierzał ciche zakątki miejskiej biblioteki, jego wzrok spoczywał na starych, zakurzonych woluminach, które zdawały się opowiadać mu dawne historie, cichy szept przeszłości, którego nikt inny nie słyszał, delikatne dłonie, naznaczone wiekiem i atramentem, przewracały strony z namaszczeniem, jego ubiór zawsze schludny, choć nieco staromodny, podkreślał jego niezwykłą, ponadczasową aurę, był niczym żywa kronika, chodząca encyklopedia zapomnianych faktów, jego obecność, choć dyskretna, zawsze wypełniała przestrzeń subtelną mądrością.