Wiśniewski Dariusz

Dariusz Wiśniewski, kuzyn, zawsze roztaczał aurę spokoju, jego oczy, pełne zadumy, skrywały historie, a uśmiech, rzadki i subtelny, dodawał mu tajemniczości, często można było go spotkać, zamyślonego, z książką, w dłoni, szukającego sensu, w świecie, jego ruchy, zawsze powolne i precyzyjne, świadczyły o refleksji, a głos, niski i kojący, potrafił ukoić, nawet niespokojne serca, był on postacią, która, mimo swej cichości, pozostawiała wrażenie, w umysłach tych, którzy go znali.