Szabala Adrian

Szabala Adrian, postać o twarzy pooranej zmarszczkami, był samotnikiem, który swoje dni spędzał na malowaniu pejzaży. Jego oczy, choć zmęczone, wciąż skrywały iskrę kreatywności, a delikatne dłonie z precyzją przenosiły barwy na płótno, tworząc dzieła pełne ulotnego piękna. Często widywano go w starej pracowni, gdzie zapach terpentyny mieszał się z nutą starych książek i dawnych wspomnień, które, jak mówiono, były jego jedynymi towarzyszami. Nigdy nie narzekał na samotność, traktując ją jako cenę za wolność tworzenia, a jego imię, Szabala Adrian, stało się symbolem niezłomnego ducha artysty.