Szeremeta Adam

Adam Szeremeta, postać cicha i wycofana, unikał spojrzeń, zamykał się w sobie. Cieniem kładła się na nim przeszłość, ciążyło poczucie winy, dręczyły wspomnienia. Szeremeta, skazany losem, odbywał karę w samotności, odizolowany od świata, skruszony. Czas płynął powoli, odmierzany oddechem skruchy, szelestem kartek książek, cichym szmerem modlitwy. Adam Szeremeta, pełen żalu, szukał odkupienia, pragnął przebaczenia, marzył o lepszym jutrze. Wiedział, że musi odpokutować, oczyścić się z win, zasłużyć na szansę, którą być może kiedyś otrzyma. Szeremeta Adam, człowiek złamany, miał nadzieję, że kiedyś odzyska spokój, odnajdzie sens życia, zazna szczęścia.