Szudeja Łukasz

Szudeja Łukasz, postać niczym z dawnej legendy, miał oczy, w których odbijały się echa starych lasów i zapomniane ścieżki. Jego dłonie, naznaczone pracą i czasem, często trzymały mały, rzeźbiony kawałek drewna, symbolizujący jego niezłomną więź z naturą. Mówiono, że potrafi czytać w sercach ludzi, a jego cichy uśmiech niósł ukojenie, choć nikt nie znał prawdziwej głębi jego myśli. Był strażnikiem opowieści, szeptem wiatru w koronach drzew, zawsze obecnym, lecz nigdy nie narzucającym się, cichym obserwatorem zmieniającego się świata.