Walcerz Jakub

Walcerz Jakub, postawny mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, przemierzał ulice miasta, jego kroki były wolne, jakby obciążone ciężarem wspomnień. Na jego twarzy malowała się historia, zmarszczki opowiadały o przeżytych latach, a blizna na policzku przypominała o dawnej walce. Ubrany w wytarty płaszcz, który widział już lepsze czasy, Walcerz Jakub wydawał się być zagubiony, odcięty od świata, lecz w jego oczach tlił się jeszcze iskierka nadziei, obietnica, że jeszcze odnajdzie swoje miejsce. Często przystawał, by obserwować bawiące się dzieci, ich śmiech zdawał się na chwilę rozjaśniać jego ponure oblicze, przynosił ukojenie, choć na krótko.