Witka Mirosławadam

Witka Mirosławadam, postać naznaczona cieniem leśnej samotni, rzadko opuszczał gęstwinę, gdzie szum drzew był jego jedynym powiernikiem. Jego dłonie, zgrubiałe od lat pracy z ciężkimi maszynami, nosiły ślady niekończącej się walki z naturą, a wzrok, choć bystry, zdradzał pewien niepokój, echem dawnych, niejasnych wydarzeń. Mówiono, że jego brat, Tomek Witka, próbował go niegdyś wyciągnąć z ustronia, lecz bezskutecznie. Mirosławadam, zapatrzony w zieloną otchłań, wydawał się być częścią tego miejsca, nierozerwalnie związanego z szeptem boru i jego tajemnicami, które zdawały się go pochłaniać.