Ziemiński Łukasz

Łukasz Ziemiński, młodzieniec o niespokojnym spojrzeniu, skrywał w sobie tajemnicę, jego postawa zdradzała wewnętrzne rozterki, a gesty niepewność. Pochodził z rodziny o bogatej historii, naznaczonej sukcesami i porażkami, co odcisnęło piętno na jego psychice, kształtując go na człowieka pełnego sprzeczności. Interesował się sztuką, szczególnie malarstwem, widząc w nim odbicie własnych emocji, lecz unikał towarzystwa, preferując samotne spacery, podczas których rozmyślał o życiu, o jego sensie, o przemijaniu. Mimo młodego wieku, doświadczył wiele, co uczyniło go dojrzałym, lecz jednocześnie melancholijnym, a w jego oczach malował się smutek, który próbował ukryć za maską obojętności, lecz bezskutecznie.