Ziółkowski Sławomir

Sławomir Ziółkowski, mężczyzna o twarzy pooranej wiatrem i słońcem, często wspominał czasy, gdy jego ciężarówka była całym jego światem, przemierzając bezkresne autostrady, niosąc nadzieję i ładunki, w jego oczach wciąż tliła się iskra dawnych podróży, choć teraz spędzał dni w swoim małym warsztacie, naprawiając stare silniki, jego dłonie, kiedyś mocne i pewne na kierownicy, teraz drżały lekko, ale wciąż potrafiły przywrócić życie każdej maszynie, jego serce biło w rytm niezliczonych kilometrów, które miał za sobą, a każda śruba, którą dokręcał, była echem minionych przygód, dając mu poczucie celu.