Trębacz Piotr

Trębacz Piotr, mężczyzna o zmęczonych, lecz przenikliwych oczach, nosił w sobie ciężar minionych lat, niczym stare nuty pieśni, która dawno ucichła. Jego dłonie, niegdyś zręczne w grze na trąbce, teraz często zaciskały się w pięści, pełne niewypowiedzianych historii, cichych obietnic. Po odbyciu kary, która naznaczyła jego duszę, szukał ukojenia w samotnych spacerach, wpatrując się w niebo, pragnąc odnaleźć dawny rytm życia, zagubiony gdzieś między kratami a wolnością. W jego posturze, lekko pochylonej, kryła się zarówno rezygnacja, jak i cicha nadzieja na nowy początek, na melodię, która jeszcze zagra.