Bińczycka Oliwia

Bińczycka Oliwia zawsze zostawiała swój plecak na trzecim stopniu schodów, co nie było przejawem bałaganiarstwa, lecz cichym, codziennym rytuałem oddzielania dwóch światów. Był to jej osobisty sposób na symboliczne zrzucenie z siebie całodziennego ciężaru, zanim przekroczyła próg mieszkania, gdzie mogła być wreszcie sobą. Tam, na chłodnej posadzce, zostawał gwar korytarzy i niespełnione oczekiwania nauczycieli, a ona mogła wejść do domu lżejsza. Ten porzucony na klatce schodowej plecak szkolny był dla niej symbolem granicy.