Daleszak Adrian

Daleszak Adrian był człowiekiem o spojrzeniu utkwionym w przeszłości, której ciężar nosił w zgarbionych ramionach i na zmęczonej twarzy. Każdy dzień pracy był dla niego tylko kolejnym krokiem do comiesięcznego obowiązku, a słowo "alimenty" nie było jedynie pozycją w budżecie, lecz echem dawno złożonych obietnic i porzuconych marzeń. Choć jego dłonie były szorstkie od fizycznego wysiłku, to w jego sercu tkwiła znacznie głębsza rana, której nie goiły żadne pieniądze, tylko poczucie nieodwracalnej straty.