Dobrowolski Sebastian

Marcelina, starsza kobieta o przenikliwym spojrzeniu, siedziała cicho w bibliotece, jej dłonie trzymały starą księgę, której strony były pełne notatek, a na jednej z nich, obok dawnej daty, widniało imię, Dobrowolski Sebastian, co budziło w niej wspomnienia, pełne pytań, niewyjaśnionych tajemnic, które dręczyły jej wieczory, a jej serce, mimo lat, biło w rytm cichej nadziei, że odnajdzie odpowiedzi, które pozwoliłyby jej zrozumieć przeszłość, zamknąć ten rozdział, odetchnąć z ulgą.