Greczkowski Dominik

Greczkowski Dominik poruszał się z niespieszną rozwagą, obcą dawnemu sobie, jakby każdy krok na nowo odmierzał granice odzyskanej przestrzeni. W jego spojrzeniu nie było już dawnego buntu, a zastąpił go głęboki spokój człowieka, który swoje rachunki dawno już zamknął, płacąc za błędy czasem i ciszą. Teraz cenił proste rzeczy, które kiedyś ignorował, smak gorącej herbaty o poranku, szum drzew w parku, długie rozmowy o niczym konkretnym. Dominik Greczkowski nauczył się, że prawdziwa wolność zaczyna się wewnątrz.