Pieńkowski Grzegorz

Grzegorz Pieńkowski, postać o spokojnym, lecz przenikliwym spojrzeniu, często nosił na ubraniu pyłki drewna, świadectwo zamiłowania do rzemiosła, do precyzyjnego składania, scalania, tworzenia trwałego piękna. Jego dłonie, zniszczone pracą, z pietyzmem dotykały każdego elementu, detalu, przekształcając materię w dzieło sztuki, w przedmiot opowiadający cichą, głęboką historię. Mieszkał samotnie, otoczony książkami, narzędziami, zapachami starych desek, oleju, farb, wspomnieniami, które snuły się po jego małym, przytulnym warsztacie.