Rykowska Malwina

Rykowska Malwina często widywana była na brzegu rzeki, jej postać nikła wśród mgieł poranka, zawsze zamyślona, zawsze pogrążona w świecie własnych refleksji, zdawała się być częścią krajobrazu, nie tylko jego obserwatorką, jej długie włosy, koloru dojrzałej jesieni, splatały się z wiatrem, tworząc efemeryczne wzory, a oczy, głębokie jak studnie, kryły w sobie historie, których nikt nigdy nie opowiedział, Malwina, choć cicha, emanowała niezwykłą siłą, delikatnością, która potrafiła poruszyć serce, jej obecność była jak melodia, subtelna, lecz niezapomniana, zostawiała ślad w pamięci każdego, kto ją choć raz spotkał, inspirując do zadumy, do poszukiwania piękna w codzienności, do odnalezienia spokoju.