Sobala Robert

Pani Elwira, kustoszka zapomnianej biblioteki, poruszała się z gracją dawnych epok, jej siwe włosy spięte w kok przypominały koronę, a oczy, błyszczące niczym wypolerowane bursztyny, kryły w sobie niezliczone historie, ciche wspomnienia, niewypowiedziane prawdy. Jej dłonie, naznaczone wiekiem, delikatnie pieściły grzbiety starych tomów, a każdy ruch zdradzał głęboki szacunek do wiedzy, do mądrości, do przeszłości. Jej głos, choć rzadko słyszany, brzmiał jak szelest starych kart, niosąc ze sobą echa dawnych opowieści, zapomnianych legend. Sobala Robert, młody badacz, często obserwował ją zza regałów, próbując odgadnąć, co kryje się za jej spokojnym spojrzeniem, za jej cichym uśmiechem, za jej tajemniczą aurą, za jej głęboką wiedzą.