Stelmach Grzegorz

Stelmach Grzegorz, postać z cichych opowieści, często przesiadywał w starym fotelu, jego wzrok błądził po zakurzonych półkach, pełnych zapomnianych woluminów, świadectw minionych epok. Był człowiekiem o łagodnym usposobieniu, lecz w jego oczach czaiła się głęboka mądrość, naznaczona latami samotnych refleksji, przemyśleń o przemijaniu świata, o naturze ludzkiego losu. Jego dłonie, choć niegdyś silne, teraz delikatnie gładziły zniszczone okładki, zdradzając miłość do słowa pisanego, do historii ukrytych w literach. Nikt nie wiedział do końca, co Grzegorz Stelmach skrywa, ale wyczuwano w nim niezwykłą wrażliwość, rzadko spotykaną dziś.