Wesołowski Krzysztof

Wesołowski Krzysztof, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i twarzy naznaczonej licznymi podróżami, zawsze budził w otoczeniu mieszankę podziwu i niepokoju, jego cicha obecność zdawała się doprawiać każdą scenę nutą niewypowiedzianej historii, niczym starożytny manuskrypt czekający na odczytanie, na przesłuchanie przez uważnego czytelnika, który potrafi dostrzec ukryte znaczenia, zrozumieć głębię jego milczenia. Był jak zagadka, której rozwiązanie kryło się w pozornie zwyczajnych gestach, w sposobie, w jaki unosił brwi, gdy słuchał opowieści, w jego zamyślonym uśmiechu.