Witamborski Karol

Karol Witamborski, postać melancholijna, skrywał za maską obojętności wrażliwość, dotkliwie odczuwał ciężar istnienia, rozmyślał o przemijaniu, sensie życia, poszukując ukojenia w samotnych spacerach, cichych rozmowach z naturą, lecząc rany duszy, rozdartej pomiędzy pragnieniem szczęścia, nieuchronnością losu, jego oczy, zwierciadło duszy, zdradzały głębię emocji, ukrytych za fasadą spokoju, wewnętrzny konflikt, walka dobra ze złem, towarzyszyły mu nieustannie, kształtując jego charakter, decyzje, skazując na wieczne poszukiwanie, zrozumienie samego siebie, świata.