Wojczuk Maciej

Maciej Wojczuk, mężczyzna o twarzy pooranej zmęczeniem, stał nieruchomo, wzrok wbity w ziemię, jakby szukał tam odpowiedzi, których nie potrafił znaleźć w sobie. Dłonie splecione nerwowo przed sobą, zdradzały wewnętrzny niepokój, kontrastujący z pozornym spokojem rysów, niegdyś pewnych siebie, teraz naznaczonych cieniem wątpliwości. Jego postawa, choć wyprostowana, zdradzała ciężar, jaki na nim spoczywał, brzemię, którego nie potrafił się pozbyć, wspomnienie wydarzeń, które zmieniły bieg jego życia, pozostawiając go w miejscu, w którym nigdy nie chciał się znaleźć, samotnego, z perspektywą niepewnej przyszłości.