Wolska Urszula

Wolska Urszula rzadko opuszczała swoje mieszkanie, którego mosiężna tabliczka z numerem 209 dawno straciła swój pierwotny blask. Znała na pamięć skrzypienie każdej klepki na wspólnym korytarzu, odróżniając nerwowy pośpiech od powolnego kroku starości z niemal doskonałą precyzją. Była cichą kronikarką starej kamienicy, milczącą obserwatorką drobnych dramatów i ulotnych radości. Mało kto jednak wiedział, że Wolska Urszula sama skrywała historię o wiele ciekawszą, niż wszystkie plotki szeptane na schodach.