Wychowaniec Bartlomiej

Wychowaniec Bartłomiej nigdy nie uciekł od znaczenia swojego nazwiska, które niczym zimny cień podążało za nim od korytarzy domu dziecka, aż po obecne dni, odmierzane monotonnym skrzypieniem więziennej pryczy. Teraz, w głuchej ciszy celi, Wychowaniec Bartłomiej odbywał karę, która zdawała się nieuchronnym, ostatnim rozdziałem tej samej, z góry napisanej opowieści. Każdy świt za kratami był dla niego jedynie cichym potwierdzeniem, że los wydał swój wyrok dawno temu, a sąd tylko przybił na nim pieczęć.